Sociaal in Amsterdam

Meneer Wiebes is wethouder in Amsterdam. Hij is van de VVD en van verkeer. Van de Noord/Zuidlijn, de tram en de bus. Je denkt dat hij het daar druk genoeg mee heeft, maar hij ziet toch nog kans zich met andere zaken te bemoeien, zaken die zijn collega-wethouders aangaan. Onlangs heeft hij zich uitgelaten over het woningbeleid, een zaak van wethouder Ossel. Ossel is van de in Amsterdam veel grotere PvdA. Om zich maar alvast te profileren voor de komende verkiezingen heeft Wiebes zich 'op persoonlijke titel' uitgelaten over de gewenste hoeveelheid sociale woningbouw in Amsterdam. Dat is vreemd, want een wethouder kan natuurlijk nooit iets over een politieke kwestie zeggen als willekeurig individu, ook al roept hij nog zo hard dat hij een willekeurig individu is. Hij heeft gelukkig al in het openbaar op zijn kop gehad van de burgemeester. Wat Wiebes zei komt volgens de burgemeester niet overeen met het huidige woningbeleid. Bovendien noemt hij het 'pijnlijk' voor Ossel, want het college spreekt met één mond, ook al ben je het er niet mee eens. Wiebes moet dus zijn mond houden, is de openlijke boodschap. 
Maar nu over de inhoud. Wat zegt Wiebes dan? Wiebes stelt voor de huidige voorraad van 60% sociale woningbouw terug te brengen naar 30%. Oei, dat is nogal wat. Waar zou Wiebes al die mensen laten die nu in die woningen zitten? Want daar gaat het natuurlijk om. Amsterdam moet een hippe stad worden. De creatievelingen brengen het geld binnen en de armoedzaaiers niet. Die laatsten moeten dus weg. Hoe doe je dat op een nette manier? Daar heeft hij nog niets over gezegd, alsof al die sociale woningen leeg zouden staan en er niet nog een paar duizend mensen met lage inkomens voor zo'n woning in de rij staan. 
Nieuw is het standpunt van de VVD niet. Nee, juist de PvdA is al lang begonnen met het terugbrengen van de sociale woningbouw. In bijvoorbeeld Amsterdam Nieuw-West is de sociale woningbouw drastisch teruggebracht ten gunste van koopwoningen. Dat is bepaald niet het werk van de VVD. Ze mochten willen zoveel macht te hebben. Nee, dat is vooral het werk van de PvdA. Al halverwege de jaren negentig begon de toenmalige wethouder Stadig van de PvdA met de verkoop en sloop van sociale huurwoningen. De PvdA verpakte deze handelwijze in een sociale mist: meer menging zou goed zijn voor de huidige bewoners en ook zouden veel bewoners die in een sociale huurwoning zaten graag naar een koopwoning willen. In de praktijk ging de PvdA niet altijd even zachtzinnig met de belangen van de bewoners van de sociale woningen om. Daar zijn wel wat schrijnende voorbeelden van te geven. De niet eens meer zo verborgen agenda luidde: we willen de creatievelingen op deze plek, net als Wiebes nu verkondigt. Nu wil het even niet zo vlotten met de verkoop van die koopwoningen, vooral niet buiten het centrum. Want dat hippe volk wil natuurlijk niet in het verre westen wonen, nee natuurlijk niet, die moeten een woning in de binnenstad of Zuid of liever nog De Hippe Pijp. Bovendien is het crisis, dus de koopwoningen, dat loopt sowieso wat minder. Grote gebieden in Nieuw-West waar sociale huurwoningen gesloopt zijn, liggen al jaren braak. Dus vindt de PvdA dat er even halt gehouden moet worden met de vermindering van de sociale voorraad. Dat is verstandig, maar o wee als de economie weer aantrekt.